Aslında Ben Yoktum Şiiri - Asım Öztürk

Hep dünün anılarıyla yaşayan
Kanatları kırık güneş ışığı
Devinimsiz bir zaman saatidir
Durur evrenin kıyısında sesim,
Aslında ben yoktum,
Yitik tarihlerin örümceği sarıyor
Sarışın güneşlerimi;

Durup durup bunaldığım
O kurşuni öfkelerin ardındaki gece
Kınından sıyrılmış pasların
Demirdeki gölgesi,
Tüketiyor bak,
Dudaklarımdaki sözcükler ülkesini,

Irmaklarıma ayışığı düşmüş
Vadilerden geçenken,
Toz bulutları kalacak ardımda
Giderek yabancılaştığım
O dar odalardan sonra
Penceresi evren maviliklerden
Çıkıp geleceğim,
Kuşların pembe ayakları
Islanmış olacak sularda,
Ötelerden
Çok ötelerden
Kanatları kırık güneş ışığı
Süzülerek inecek avuçlarıma
Kırşıl kıpırtılardan sonra
Yüreğimde tanıksız sevinci başlayacak
Adsız arılar sürüsü
Hep birden kanat çırpıp
Mavi evrenimin penceresinden
Yitiklere karışacak,

Ey zaman
Aslında ben yoktum
Kuşlar ve ırmaklar yoktu.