Aslına rücu etmek Şiiri - Uğur Karakayacı

"ASLINA RÜCU ETMEK"

Gökyüzü mavi tül sarar bedeni.
Bulutlar gündüzle aramda perde.
Ben divane aşık beklerim seni.
Akşamın vuslata yettiği yerde.

Ben rahmet sağnağı, sen kuru geven.
Ve sen deryasında boğulurken ben.
Karşıki duvarda suskundu gölgen.
Boş bakışlar' sözün bittiği yerde.

Ben kalbi yaralı, akıldan zail.
Gönül davasında tutuklu fail.
Kısmetli kuzuyu arar İsmail.
Musa'nın sürüyü güttüğü yerde.

İçimdeki gurur azmış kudurur.
Hep bahane arar, kabahat bulur.
Temiz saf yanımı sırtından vurur.
Nefsimin şeytanla sürttüğü yerde.

Cevapsız sualler tutuşur serde.
Bacası olmayan direksiz evde.
Akan gözyaşına gark olur tövbe.
Seccadenin alnı öptüğü yerde.

Kör şahitler mahkemeyi ayarttı.
Sayın savcı delilleri kararttı.
Nice masum dar ağacına yattı.
Yalanın gerçeği yuttuğu yerde.

Sırasını bekler zulüme susan.
Fitneyle el ele hakk'a kin kusan.
Ve aslına rücu edermiş insan.
Toprağın bedeni örttüğü yerde..