teninin
tuzlu coğrafyasında
yitirdim
yolumu
kayboldum cangılında
nurdan,yani ışıktan...
kendinden önce
uzun,upuzun gölgesi girer içeri
yüzünde bi kibir,bi sinir
gören onun beslediğini sanır
Kadirli milletini...
yolculuklardayım...
aklımın bi ucu usulca kayıyor...
alabildiğine uzuyor
gölgeler...
sessizlik...
taşlar gibi,kayalar gibi....
biz
bir asma köprüden
bıraktık aşkı
aşağıya
kıpkızıl bir ırmağa...
bir batıp bir çıkan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!