Tamam hanımlar, meyve sularınız benden.
Şimdi şunu konuşalım:
Biz neden yaratıldık?
Kadınlar…
Neden varız?
Geri döndün o büyük savaştan,
Ellerin kanlı, gözlerin yaşlı.
Kapıyı çaldın, elinde çiçekler,
Ama ben evlendim çoktan, hayırlı işler!
Bana yalvardın, “Yapma Muazzez!” diye,
Sensizlik.
Nolur beni bırakma sevgilim
Sensiz dünyam nefessiz
Nolur gitme sevgilim
Herseyim yarim sensiz
Sen iste bebeğim
Etrafımda uçuşan kelimeler
Halının altına supurulen cümleler
Ve beynimde yankılanan fisil fisil sesler
Boynundaki zincir izleri
Hepsi senin güvenliğin için
Ruhunda açtığım yaralar
Izdırap değil gül bahçelerin
Seni sadece rahatken görür bu gözler
Bana bak güzel çiçeğim
Gözlerini kaçırmadan bana bak
Biliyorum çok zor savaş gibi
Herkes bize karşı hücum ediyor sanki
Sen sakin ol ben siper alacağım senin için.
Bana bak güzel meleğim
Bı anda aklım gitti kullenmis hatıralarıma
Bulanık zihnimde bir parlak yıldıza
El ele tutusmusuz koşuyoruz sonsuzluğa
O benim biricik sevgilimdi
Anlayamadım gitti noldu o zamana
Etrafimda milyonlarca göz
Hepsinin tek odağı sadece ben
Nefessiz ruhlar beni dinliyor
Benim dilim durgun tıpkı çöl misali
Beynimde olur bir japon kasırgası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!