Kına gecesi gibi, başıma toplandılar
Ellerinde mumlarla, dönüp durdular
Yaralanan yüzüme, bir peçe örttüler
Ondan ötesini, görmez oldum yar
Gurbeti içimde, misafir ettiler
Kokunu saçlarıma gülle sürdüler
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
