Aşkları İhalesi Ayrılığa Kalırdı Hep

Çok seviyorum, çok özledim demek anlatmaz
İçimde Çanakkale rüzgârı gibi dolaşıp, dağıtan hasretini!
Tüm sabrım tükendi, tüm zamanlar bitti beklenmesi gereken!
Öyle ağdalı cümleler de kurmayacağım artık!
Bir tek dudaklarıma dokun, hissedeceksem geldin demektir nefesini.
Mesafesi uzak olan aşkların ihalesi ayrılığa kalırdı hep!
Ve bedelini aşk acısı kilosunda taşır yalnızlık!
Göremediğin gözlerin hayaliyle avunur,
Eski bir resim gibi unutulurdun en sonunda!
Bir türkü olurdun dillerde tanıdık,
Mırıldanarak söylendiğin.
Benim yüreğim başka bir cumhuriyetti,
Senin demokrasiyle hiç işin yoktu oysa.
Komünistti aşklarım inadına, inadına asi.
Sana sevdayı baş tacı yapsak da,
Dara zora gelmezdi yüreğimiz.
Varlığından daha mühimdi oysa,
Bir özgürlüğümüz, bir de sevgimiz.
Beni de özleyenler olmuştur belki sevenler de kim bilir!
Ama bir çocuk kadar şımartılmadım yine de,
Kıyı köşe bir tebessüm oldu mimiklerimde!
Ne zaman çok sevsem, o zaman aldatılmışlığım oldu işte!
Saflığımdan değil, kolay inandığım içindi belki de!
Sonra döndüler elbet,
Ama ben o zamandan sonra sevmedim hiçbirini.