Aşklanmaz Şiiri - Ayşe Uçar

selfie çeken bir aynanın kırıtışı gün
aynalar hüznü napsın gösterişi albeniyi sever
bu yüzden boş verdim her şeyi
kederlerin buruşuk eteğini katlayıp
katlayıp ütüledim

şakırdak bir karganın şakıyan dilinden düştüm toprağa
incindi ince ince bileklerim

zamanın süslediği vakitleri parlatıyor güneş
telaşımın hiç makyajı yok sadelikten yana
ben de ağır aksak hevesler
gölgemin elinden tutup
tozlu patikalara
yüz sürerken

kirpiklerim arpacık kırması
kaşlarımsa seyrek otlar vadisi rastık tutmaz
en iyi gülmeyi gözlerim bilir
dudaklarımsa gözlerimin
sinsi yengesi

hayat ne kadar zorlarsa zorlasın
o kadar kollarına asılır saçına başına tuğ dikerim
günler yalnızlığımın iç karartısından bir çırpıda geçer
kanayan yerlerim anne mendiliyle zambaklanır
dudağımdaysa kırmızı kırmızı
güller

sevda
bir varmış bir yokmuş
tenha bir yolun ucuna terkedilmiş aşk virane
yolum zikzaklı pervane ateşten tutkudan uzak

kalbimse dikenli tellerin ortasında
kör ve sağır

durduk yere
her böceğe her çiçeğe aşklanmaz

.........

.............

1609202519:24