Aşkına kaniyim Şiiri - Rukiye Suna

Ben karnımda hem zehri hem şifayı taşıyan bir yaban arısıyım , gönlüm baharı bekler. İşim gülistanda çiçek tozu toplamak. Güzeli aramak kırda, çiçeklerden.
Seni düşündükçe simetriler çizmek kovana.
Seni düşündükçe ovadan ovaya , vadiden vadiye intikal etmek.
Sen azaplı toprağın üzerinde göğeren, eflatun çiçeksin.
Rüzgarın bile tanışmadığı zirvelerde, haşin dağlara hükmetmişsin..
Serin akan pınarlardan yudumlamışsın, Ve
sen yâkut dudaklarınla aleme çare içirmişsin..
Yenik düşüyorum hep köklerine sarıldıkça yabani çiçeklerin.
Beni bir tek sen anladın bütün ruhlar içinde.
Anladım ki ruhumdaki seyyah senmişsin.
Yine anladım ki göğsümdeki hükümdar elime kılıç verdi ve zünnarı belime bağladı.
Beni bir tek sen okşadın,
Kuşatılmışken kınanma darbeleriyle..

Rukiye Suna
9 .12 .2024