Aşkın Yüz Yıllık Manifestosu"

Sustum…
Dünya gürültüsünü yutarken
Ben bir cümle kadar kaldım,
Sensizliğin dilinde
Her harfi sen kokan,
Ve her hecesi beni ağlatan…

İçime attım seni,
Ateşle mühürlü bir sır gibi,
Beni içimden yakarak yaşayan
Bir dua gibiydin,
Duaya dönüşen bir hasret…
Sensiz, seninle yattım gecelere,
Düşlerimde sen,
Yanımda yoktun ama içimdeydin,
Aşk, bir hayal değil
Hayale bile sığmayandı…

Zamanı durdurdum
Bir ömrü bir bakışına sığdırmak için,
Olmaz olanı yaşadım
Senin bir "merhaba"na
Bütün savaşlarımı bırakarak…

Ben seni ölesiye sevdim, inan!
Bu aşkın mezarı yok
Ve ben toprağa yatamam
Sensizliği kefen bilmem,
Ben yaşarken seninle ölmeyi sevdim,
Çünkü ölüm bile aşkına güzeldi…

Uzaklık dediğin,
Yalnızca haritalarda geçerli
Kalp dediğin
Bir adrese muhtaç değil
Yeter ki sev…
Yeter ki adını içimde tutayım
Ben saklayamam
Seven bir yürekte
Gizli kalmaz hiçbir şey…

Çık ortaya güzelim!
Saklanma aşkın arkasına
Çünkü aşk kaçmaz,
Sadece doğru zamanı bekler
Ama biz zamanı da kırdık
Kaderi de yendik
Bir sen,
Bir ben,
Bir de hayallerimiz,
Öyle kocaman ki evren bile dar kalır…

Mutluluğun formülü
Bir dudağın gülümsemesinde gizli
Bir çocuk gülüşünde yankılanır
Adına “bebek” derler
Ama aslında o
Aşkın yeniden doğuşudur…

Çık güzelim, çık!
Bu çağ, biz susarken çöker
Ama biz konuşursak
Yüz yıl susmaz ardından
Bir aşk, göğe yazılırsa
Gölgeler bile yıldız olur…

Sustum, ama içimde sen
Bin dilde haykırıyorsun hâlâ
Sensizliğe mektup yazmam ben
Ben seni doğrudan
Kalbinin başkenti ilan ettim
Ve bayrağını gözyaşlarımla diktim…

Ey aşk!
Ey içimde doğan devrim!
Ben seni yüzyıllara kazırım
Bir sen, bir ben,
Ve bizimle büyüyen bir öykü
Adını "sonsuzluk" koydum,
Ve bu şiiri:
“Aşkın Yüz Yıllık Manifestosu” diye andım.