Aşkın Urganı Şiiri - Akın Kalkan

Vuslatta yollarım kararsa bir gün,
Nur' unu yoluma ser be vicdansız.
Azrail kapıdan girerse bir gün,
Urganın boynuma, kâr be vicdansız.

Vuslat denen yol sevince gözlenir.
Aşk yakar da, kor yürekte gizlenir.
Garip kalan kul ölünce özlenir.
Kollarında ölüm, nur be vicdansız.

Ben yıllarca gelmeni bekledim.
Bilmem sevdana kaç hasret ekledim.
Seni Sêma'da, duâm da sakladım.
Hicranın bağrımda, kor be vicdansız.

Vazgeçilmez ki sen gibi güzelden.
Yazgım sanki seninleymiş ezelden.
Hükmün infaz ise, ne gelir elden.
Aşkın kalemini, kır be vicdansız.

Gece gündüz hep seni anmıştım ben.
Aklımın oyununa kanmıştım ben.
Her kapı çalanı sen sanmıştım ben.
Gel de beni son kez, gör be vicdansız.

Ömrümü sana adamıştım oysa.
Ahuzar edişimi bir kez duysa.
Eğer ki ayrılık denen şey buysa.
Beni dağa taşa, vur be vefasız.

Yaptıklarımı, övmedim de bana.
Ayık kafayla, sövmedim de bana
Günahım kadar, sevmedim de bana
Aşkımı kefene sar be vicdansız.