Aşkın Tam Zamanı Şiiri - Alaaddin Emre

sen kapının önündeyken
kapı açıktı zaten sonuna dek
ateşten mutlu yüzünü görmek için

çocuktuk belki geçmiş günlerde
yaşanırken yoğunluk öğrenemedik
düşerken sessizlik büyüdük sanki
iyi öğrendik bir tuhaf kargaşayı
sonrası mutluluk ormanını

sonra her gölge karanlığında ışıldayarak
oldu kendi kendinin güzellikler ustası

işte buradayız şimdi
bizimken bizim olmayan bir yere
sürgünüz sanki sevişmeye

acı sıyrılır acımızdan kanatlanır
kıyılarda sessizlik şimdi
gökyüzü ağır ağır inerken üstümüze
artık bizim kurtuluş saatimiz
yeşerip duracak tohum
derinlere inen şenlikli kökümüzle

çok şeyimiz var verecek birbirimize
atlayacağımız çok eşik
yerle gök arasında
iyilik güzellik
dökelim içimizi
kanatlanan çimenlerde
açalım pencereleri
yepyeni yaşanmamış günlere
çok değişik

ilk söz mü son söz mü
sen karar ver sevgili hayat
ilk aslında sonu da taşımaz mı içinde

yıldızlara giyinmiş bir gece
sana soyunur senden söz eder
hoşnuttur güzelliğinden

aşk her sabah yeniden
şafakla uyanır
elbet birileri de kalkar

verir çıplaklığın hakkını
güneşe karşın üstelik
koklar yollar boyunca giderek
rüzgârın savurduğu aşkı

bu çoşku bu yaşama sevinci
varken sizde ne güzel
benden söylemesi
aşkın inanın tam zamanı
ne yapıp yapıp kaçırmamalı
güneş de tam tepedeyken