Aşkın Sonbaharı Şiiri - Aziz İba

Rüzgarda savrulan bir yaprağa bağlamıştık umutlarımızı
Acımasızdı rüzgar, önüne alıp sürüklemişti aşkımızı
Saklamak meşakkatli olsa da masum duygularımızı
Biz hiç vazgeçmedik ama silemedik alınyazımızı

Kimse dinlemiyor inanmıyor, zaten kimse de anlamıyordu
Gece aşkımızı saklıyor; yıldızlar bize imreniyordu
Güneş sevgimizi ısıtıyor, yağmurlar büyütüyordu
Zor olsa da bu sevdayı, gök kubbe sarıyor sarmalıyordu

Erinmeden, gücenmeden aşkın sonbaharını yaşıyorduk
Bulutlara yağmurlara inat, güneşi açtırmaya çalışıyorduk
Bir yaprak daha düşmesin diye rüzgarın gözüne bakıyorduk
Ne kadar dualar etsek de olmadı, mevsimle inatlaşıyorduk

Senin mi benim mi mecalim kalmadı anlayamadık
Rüzgara dayanamadık aşkın kara kışına kaldık
Döküldü yapraklar, ayaz vurdu, fırtına boran donduk kaldık
Gece de yıldızlar da gök kubbe de yetmedi, aşkımızı saklayamadık

Şimdi sen bir yerde ben bir yerde hatıralar yıldızlarda göklerde
Yere göğe sığmayan sevdamız tohumlandı bir yerlerde
Belki bir ilkbaharda belki başka bir mevsimde
Belki de tekrar yeşerecek sabırla beklediğimiz mahşerde