Aşkın Sakisi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gönlümün kıyısında bir saki durur,
Aşkın şarabını sunar suskunluğuma.
Her yudumda bir sır çözülür,
Ukbanın bakışı iner ruhuma.

Zaman, bir secde gibi eğilir önünde,
Kıyamda duran kelam susar.
Bir harf düşer semadan içime,
Ve ben, o harfle yeniden var olurum.

Gecenin göğsünde bir nur yürür,
Turnalarla sırdaş olur kalbim.
Aşk, ne bir isim ne bir cisimdir—
O, vuslatın en sessiz biçimidir.

Ukba, bir aynadır gönül ehline,
Bakışıyla çözer perdeleri.
Saki, bir elçidir aşkın özüne,
Sunar vuslatın öz suyunu gizlice.

Ben, ne arayan ne soranım artık, Ben, çağrılanım o iç sese. Aşkın sakisiyle yürürüm geceye, Ukbanın bakisinde silinir hece.