Aşkın Pıhtısı Şiiri - Zer Duhi

Kan bulaşmış önlüğüme
Adını büyük harflerle yazdım günlüğüme
Hiçbir an şahit olunmamıştır güldüğüme
Şahit olacaksınız güldüğüme,öldüğümde

Gülmek için tek bir sebeb sunulmadı bana
Hep hakkım atıldı yabana
Fakat galibi olmayan
Kan bulaştıran
Bu aşka arşa kadar karşı çıktım

Ve sonra yine de eğildim büyüklüğünün karşısında
Ben yalnızca metaydım
Bu tılsımlı aşkın çarşısında
Yahut oyuncak
Oynanıp durdum hayatım boyunca
Uçuşan kelebekler gördüm
Sevinç çığlıkları koyunca
Üstüne yüreğime konunca
Kelebeklerle kavga ettim

Ve aşk mektupları taşıyan
Aşk ile yaşayan
Güvercinleri gördüm
Neydi aşk,neydi mektup
Dururken şiir, neydi yaşamak

Gökdelenler gibi kat kat
İçimdeki yalnızlık hissiyatı
Yalnızlar için geçmek bilmez saat
Hep sorgulayıp durdum hayatı

Aşk ki bir pıhtı kan damlatır
Kirletir üstünü
Örtmeye çalışan ağır bir sisli
Üstü kapalı anlatır
Ve şehrinde görünmez bir adam yaratır
Dudağına kira ödettirir tütünü
Yorar,harcar,yıpratır ve ağlatır içli içli
İçli içli ağlatır yorar,harcar ve yıpratır

Gelinen yer yalnızlığı savunanlar caddesi
Kısacası şiirlerim
Yalnızlığa bağlatan
Yalnızca ağlatan
Bütün hüznü anlatan
Şiirler bilirim
Şiirlerimde
Kuşlara yem verir bir kadın
Büyük harflerle yazılır adın
Tıpkı günlüğe yazıldığı gibi
Ve bir öğüt içerir
Aşktan kaçın
Sarılın yalnızlığa sımsıkı
Aşk sizin de gözünüzde
Bir çeşme var eder
Yaşamı size dar eder
Hüznü ve yalnızlığı size yar eder
Susar ve şehrine nasılsın der
Siz cevap vermeye varmadan
Çeşmeler çağlayanlar doğurdu
Şehri sel bastı bu selde bi tek ben boğuldum
Bir su akıyor ki sanki bir ordu
Ben kelimelerle yeni bir şiir doğurdum