Aşkın Öznesi Nedir Şiiri - İbrahim Yılmaz

Sensiz ben güneşin altında yıllarca ışıksızdım
Sanki perdeler inmişti güneşin çehresine
Gözlerim kör kuyuydu
Venüs sensiz ağlıyordu
Kuşluk vakti kuşlarına sual ettim seni
O her yerde dediler
Bir bebeğe sordum seni
Adını duyunca gözbebekleri gülüyordu.

İrkildim ve uykumdan uyandım
Varlığının ziyasında yandım
Kayıp yıllarıma acıdım
Bahtsız bir yazgıymış sensizlik
Kainatı keşfetmeye yetmez aklım
Bu ahmak olduğum anlamına gelmez
İçime gri bir sis gibi çökmüş sessizlik
Korkuyorum
Aslında patlamaya hazır bombaydım
Öfkemi dağlardan çağırdım
Cebimde ne varsa armağan ettim yoksulara
Öyle zengin birisi değilim
Akçelerimi nehir sularının renginde sakladım
Aşka aşığım
Aşkı kirleten
Kerbela akşamları için yas tutup ağladım.

Berkitilmiş bir geceyi uyutuyordu gözlerin
Yanıldığım ne varsa hepsini çöpe attım
Arayışlar başka bir zamanı anlatıyor bende
Seninle ruhumda huzurlu bir hayat kurdum
Gözlerine Merkür'ü sığdırıyorum
Gözlerin aklıma düştükçe ağlıyorum
Çocukların umurunda değildi zaman
Dağılmış saçlarıyla yanıma geldiler
Şehrin sırrını ele veriyordu bakışları
İnsanların ruhunu anlatıyordu aşkları.

Bir mabedin ışıklarına yöneldi kalbim
Huzur sendeymiş artık bildim
Huzmelerinde ebabiller uçar
Akşam olunca saçaklarında uyur kumrular
Mistik bir zamandı akşamı örten gece
Usulca adını şiirime nakşettim hece hece
Aşk nettir
Bir bilmece değildir
Aşk sevenlerin kalbindedir.

Yıllardır hep kendime soruyordum
Aşkın öznesi nedir diye;
Aşk yanmak demektir
Aşk ağlamak demektir
Aşk sevmek demektir
Aşk pişmekmiş
O sevgilinin benliğinde.

Ocak 2023