Aşkın lezzetin tadan verir canın yarine

Dua ile açılsın kalbimizin kapısı
Perde-i gaflet kalksın, huzur sekinet gelsin
Niyaz ile ağlayıp, arşa çıksın ahımız
Duyanlar şefkat etsin şad eylesin rabbimiz
Haldaş olanlar gelsin meylimiz yok ağyara
Varından bezen gelsin niyazımız Allah’a
İltifat-ı rabbani olsun bizim karımız
Cennet olsun kalbimiz zulmet nura kalb ola
Zevk edelim zikr ile Allah deyip Hu ile
Boyun büküp yaş ile sayha atıp şevk ile
Meydan-ı aşka girip aşka gelsem yar ile
Versem varım canana kendim koyup Hak ile
Aşkın lezzetin tadan verir canın yarine
Yare can vermeyenler aşkı nasıl söyleye
Ben aşıkım aşıkım aşk boyar beni kane
Bin canım olsa dahi veririm bu meydane
Ne zannettin zahida surette gördün hakir
Bilmedin can vermeye en öndedir bu fakir
Aşk güneşi doğacak kalmaz masiva dilde
Pürnur eder kalbimiz gam keder kalmaz bizde
Allah deyip ağlarım varlığı dağıtırım
Hak’a gönlümü verip ben ona kavuşurum
İşte geldik huzura Allah’la hazırola
Mevlam boynumu büktüm meded eyle ne ola
Fakirim acizim ben ihtiyacım çok sana
Kovma kapından beni tard etme eman bana
Açtım gönlüm zatına ilmü irfan ver bana
İbadetin zevkiyle gönlüm nura gark ola
Cümle mahlukat senin kemteriyim pürhata
Asi mücrimim ama aşk gelir senden bana
Boyun büken kuluna eylersin ihsan ata
Niyazımı red etme aşkın daim ver bana
Sensin alemler rabbi Mustafa’nın sahibi
Bağışla rabbim beni Muhammed’in aşkına
Sevdirmezsen kim sever sevgin ne büyük ata
Sevdir ne olur seni gönlüm senle cem ola
Gönle gelen ilhamın şahit senin lutfuna
Lutfundan mahrum kılma ağlat daim aşkınla
Razıyım gözüm yaşı ağlamakla kör olsun
Her ne verdinse bana cümlesi feda sana
Allah Allah rabbimsin muhtaçtır alem sana
Sana zelilim amma izzetü şeref bana
Bütün bu cümle alem değilmi kudretin şeha
Ver cümlesin bana yakayım hep aşkına
Allah Allah rabbimsin şerikin yoktur asla
Sana şerik koşanlar benim düşmanım billa
Arştan ferşe ne varsa hükmü sendedir ya rab
Ben aciz fakir kulun neyleyem söyle bana
Allah diyen kuluna lebbeyk hitap edersin
Emrine amedeyim deyip lutuf eylersin
Allah derim aşk ile boyun büktüm edeple
Utandım lutufundan izzetli hitabından
Aman ya rab aşkından bir dem ayırma beni
Aşksız olan kulluğa giriftar etme beni
Sukut ettim Hak’layım lutufla susurdayım
Gam gitti huzurdayım Fatihim Fettah’layım