Aşkın Korkusu Şiiri - Sabri Polat

Bugün bir Goncagül
Geçti önümden
Alev alev sarmıştı beni
Hiç yüreğim yanmaz
Bir aşk uğruna...
Uğramaz dediğim, vakit,
vurmuştu beni bir öğle sıcağının
On ikisinde
.... yanıyor
gecenin bilmem kaçıncı saati
Kalbimin ampulleri
Açılır kapanır gözler
Akrep ve yelkovan
Uyuya kalmış
Geçmiyor zaman
Boş tavana...
Bakan gözlerim resmini
Görüyor...
Bakışların, ah o masmavi bakışların
Yok mu? beni benden eden
Bakışında saklıydı, öpüşmelerimiz
Biliyorum; çok seviyordu
Bende seviyordum, korkuyordum
Bir daha görmemek, korkusu
Nasıl tarif edeyim seni sana
Aynaya bak desem, öyle seviyordum seni
En sade en güzel yerinden
Yani gözlerinden...
Bir anlam çıkarıyorum
Seni ah seni...
Bu koskocaman dünyaya
Sığdıramuyorum
Nasıl seni başka kalplere
Sığdırayım
Gitmesin gözlerin uzaklara
Dalmasın denizlere
Sana yetişmek istedikçe
Boğuluyorum gözlerinde
Bir el görüyorum bana uzatıyor
Tutsam koparacaklar
Tutup kaçırsam, dağlara
Eşkiya diyecekler
Aşkına eşkiya dünyaya hükümdar olmaz
Aşkına sevdasına dünyaya kul köle olmaz
Bakışına bir ömür verilir, sensiz sevda olmaz
Sana bakmasam; zaman güneş doğmaz
O masmavi gözlerin Derya'nın ortasında
Sana nasıl geleceğimi, bilemiyorum
Denize düşen yılana sarılır gibi
Sana gelmek istemiyorum
En sade en fakir halimle sana gelmek istiyorum
Sakın aşkımızı hakir görme ne olur
Seni Görememenin korkusunu
Her sabah uyandığımda hissediyordum.