Aşkın kendisi Şiiri - Mucize Kartal

Aşkın Kendisi”

Bana aşkı öğretme,
Ben zaten aşkın kendisiyim.
Kalbim bir kitap, sayfaları kan kırmızısı,
Her satırı özlem, her harfi sen.

Sevdayı arayan gözlere yol olmuşum,
Karanlık gecelere ışık serpmişim.
İçimde yanar bir ateş, sönmeyen,
Rüzgârla değil, sadece kalple büyüyen.

Bana aşkı anlatma,
Ben onun dilinde doğmuşum.
Gözyaşının tuzunu, gülüşünün şifasını bilirim,
Hasretin uzun yolunu, vuslatın kısalığını bilirim.

Aşk benim damarlarımda gezen nehirdir,
Kalbimde yankılanan ezelî bir çağrıdır.
Gökyüzüne bakarım, yıldızlarda seni görürüm,
Toprağa dokunurum, parmaklarımda nefesini duyarım.

Bana aşkı tarif etme,
Çünkü ben tarife sığmam.
Benim varlığım onunla yoğrulmuş,
Bensiz aşk olmaz, aşksız ben olmaz.

Sevda bir sırdır,
Ben o sırrın anahtarıyım.
Yandım, kül oldum, külden doğdum,
Aşkın adını adım yaptım.

Bana aşkı öğretme,
Çünkü ben aşkın kendisiyim.
Sana her baktığımda yeniden doğarım,
Seninle varım, seninle sonsuzum.

Söz : Mucize