Aşkın hançeriyle Şiiri - Murat Ülkü

Aşkın hançeriyle yaralandı ruhum
Gönül evim yıkık, kederli yurdum
Gözyaşıyla sulandı her an toprağım
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

O ki yaşamakta umut kaynağım
Şimdi bir yara, kanayan durağım
Sonu gelmez bir ıssızlık konağım
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

Diyemedim gitme, tutamadım elini
Susturdu bir anda Azrail tatlı dilini
Ben bittim, tükeniyor her an nefesim
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

Ecel geldi, ölüm ile aldı onu
Ne bir hatıra kaldı, ne de bir anı
Ne aşkı bitti ne de bu garip hüsranı
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

İmtihanım oldu, kalmadı derman
Gözümde tütüyor o huzurlu liman
Yaralı bir kuşum, artık uçamam inan
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

Oysa her şeyim, tek varlığımdı
O ruhumdaki en derin sızıydı
Her nefeste o, her duamdaydı
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

Ne sevgi yetti ne de aşkla yanmak
Ne de bitti içten içe onu yaşamak,
Zor geliyor şimdi her şeyi anlamak,
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

Bu ne aşk ne sevda ne de hevesim
Sustu bir anda bülbülüm tatlı sesim
Çok yoruldum artık, kesiliyor nefesim
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

Ezelden beri buymuş bizim yazgımız
Yıkıldı gönlümüz, soldu bahtımız
Diz dize otursak, aşk çalsa sazımız
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum

Bu aşk ki bana ilahi bir zulüm
Sevdamdan başkasını görmedi gözüm
Sevdiğin sınavınmış, işte son sözüm
Çünkü çok sevdim, bittim, kahroldum