Yanmış bir aşkın küllerinden doğdum ben,
Yanarsın gül goncası ırak dur benden…
Özüm küldür ateş yakmaz artık beni.
Doğum sancımdır en harlı aşk ateşi
Bir aşkın çocuğuyum buruk ve mahzun,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta