Aşkım Şiiri - Yasemin Kurt

Derin izlerin sarmaş dolaş gezdiği bu hayatta,
Yapayanlızlığın pençeleri arasında rengim solar.
Döndüğüm her bir taraf,
Sisli dağlardan gelmiş gibi yüzünü asar.
Kalbin yetersiz kalıp,kelimelerin başrol oynadığı bu hayatta,
Zalimlik kötü rol oyuncusu gibi ömrümü harmanlar.

Sigaramı her tellendirip dumanı içime çektiğimde,
Aşkın hicranlı sesi yakomaza koşar.
Biten aşklar raks eder,yeni gelen el vermez,
Kalbimi en ince yerinden kırar.
Matem tutmaya benzer bazı zaman yeni aşk,
Aldatmaya hazırdır kalbimi.
Aldanırım bazı zaman da,geçmişim bana isyanları oynar.

Yorulduğum her salise oturduğum minberim olur.
Ezan sesleri duyarken birden selalar okunur.
El ayak kesilir kalbim acıdan sanki durur.
Yüreğimin sesi aşkın karşısında çıkmaz olur.

Akıp giden bir nehir misali kanım damarımda gezinir,
Yorgun anılar sarhoş olmuş bir yanımda birikir.
Sevdiğim,tattığım ten yok eder rüyalarımı, eritir.
Bilinmezlikler denizinde aşkım,
Unutmak istediğim yorgunluğumu geri getirir.

Ben her sabah güneşin doğuşundan kaçarım.
Gecelerin koynunda nöbet tutar,
Sabahın ilk ışıklarında ben yatarım.
Kabuslar gündüzlerimdedir,karanlıklara kendimi atar dururum.
İstediğim herşeyden vazgeçip kalan ömrüme tırmanırım.

Yağan yağmurun sesi olmak istedim saçlarına düşmek için,
Esen rüzgar olup esip seni serinletmek için.
Yangınların en azılı ateşi olup seni yeniden yakmak için,
Olmaya başkoydum da,aşkımı ezemedim.
Yok olmak ve yoketmek değildi amacım.
Ben bu boş ve karanlık geceleri hiç dilemedim.