Aşk değerli elmas taşından,
Aşkı bilmez ki kalbi taştan.
Anlamaz gözden akan yaştan,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Hayvanlar bile anlar aşktan,
Zaman gelip geçiyor boştan.
Aşka haber sal uçan kuştan,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Ezilip de sakın büzülme,
O gitti diye sen üzülme.
Eriyip kuruyup süzülme,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Havva sevdi de Âdem coştu,
Bak Âdem Havva’sına koştu.
Gitti Habil’i elden uçtu,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Kör şeytandır aşkları bölen,
İnsandır aşkı ağda ören.
Kâfirdir Allah'ıma söven,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Kaldır şu başı bak etrafa,
Her bir tarafta ayrı tayfa.
İyilik amelin kaç sayfa,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Söyle aşk parayla olur mu?
Para pul kalbi doyurur mu?
Aşk ve sevgi böyle mi olur,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Dünyayı ettin kendine dost,
Aşklar ayaklar altında post.
Ben köpeğe demez oldu hoşt,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Sevdiğinle ye kuru ekmek,
İşte sana en güzel yemek.
Sevgisizlere kalp ne gerek,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
Âşık Zeki aşkını buldu,
Hak aşkını kalbine koydu.
Gerçek aşkın sahibi oydu,
Aşkı bilmeyene verme gönül.
OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
25.03.2019
Kayıt Tarihi : 18.5.2020 22:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!