Aşkhanem Şiiri - Beyzade Mmm

Aşkhanem dediğim
bir mülk değil, bir iddia hiç değil,
daha çok başıma gelmeyen bir durum,
seninle aynı anda var olmaya razı olmuş
bir mekan.

Burada vakit uzun sürer,
çünkü seni kısa anlatmak mümkün değildir;
Bir bakışın başlatır,
ardından zihnim bütün çocukluğunu ortaya döker.
Sonra kalbim araya girer,
ve hiçbir şey kaldığı yerden devam etmez.

Orada nesneler görevlerini unutur,
masa yük taşımayı bırakır,
sandalyeler beklemeyi öğrenir,
ben oturmayı denerim ama
hislerim hep ayakta kalır.

Aşkhanem,
aceleyle seven bir insanın
kendine geç kalındığı yer.
Burada her şey biraz dağınık,
çünkü düzen dediğin şey
seninle anlamlıydı.

Sana dair olanı
saklayamıyorum,
zaten gizlenecek köşe bucak yok;
bu yer, açık unutulmuş bir pencere gibi,
rüzgâr girmese bile
içeri hep sen doluyor.

Sevmek burada
yüksek sesle söylenmiyor,
çünkü bağırınca eksiliyor bazı duygularım;
daha çok uzun uzun susuluyor,
suskunluğun içinde
seninle yaşamayı öğreniyorum.

Ben seni burada
alışkanlıklık gibi değil,
kader gibi yaşadım;
sonradan öğrenilmemiş,
terk edilmesi düşünülmemiş,
Öylesine kalakalmış bir şey gibi.

Aşkhanem,
bazen sığmayan tarifsiz bir aşk,
bazen de bütün yorgunlukları unutturan
tek mecra.

Beni burada bulursun,
adresi olmayan bir yerde,
kapısı içe doğru açılan.
Girenin kendini bıraktığı,
çıkanın zaten eksik çıktığı,
bir hâlin tam ortasında...

Şimdi sorarlarsa
nerede yaşıyorsun diye,
bir şehir adı söylemem.
Kaldığım mekân benzemez başka yerlere
Derim ki:
Çatısı sözleriyle, pencereleri gözleriyle, kapısı gülüşüyle kalanı her haliyle kurulmuş
bir aşkhanede...

BEYZADE 12/12/2025.