Aşka Vakit Yoktu Şiiri - Alaaddin Emre

çürüttün dirseklerini
yağmur kesilip
vurdun kendini kayalara
varmak isterken kıyıya
döndün geldiğin yere
susmak zamanlı eyleminle

vazgeçtiğin adlardan eser kalmamıştır
yüzlerse siliniyor belleğinden
yitik bir iskele fotoğrafında
ne fotoğrafçı var ne de iskele
yırtılmış bir geçmiş işte

gece oturmak için senin gönlünü seçti
sordu pıtırdak kalp atışlarına karşın
neden dedi neden yaşayamadın

aşka vakit yoktu
dedin sen

sökükler dikilememekte
boynu bükük hüzünle
gitmek derin sessizliğe
kalmak bir yalnızlık düşüne
ayı gösteren parmak izlerimiz tescilli
aynı yaydan çıkıp sığınmak karanlıklara
göçlere parçalanmış yüzlerle dökülmek
kırık cam sürahiden çiçeksiz
kırlangıç telaşıyla
silinmiş bir ayakkabı resmi
tarihin hediyesi

ne vakitsiz adamışsın sende
demek vakit yoktu
bugünkü gibi sendelemeye
düşündürdün
güldürdün beni

sakın olmasın yakalarda birer çengelli iğne
seni gidi beni bilmez seni