Aşka Dair Şizofrenik Söylemler 15

“Akşamlardan düştü gözlerin. Geceleri izlediğim yıldızlar artık saklanmıyor saçlarında. Sevdayı içtiğim dudaklara başkaları dokundu parmaklarıyla. Gözlerinden başkaları için gözyaşları aktı ve sen benden sonra başka aşkların bitişine ağladın.” dedi adam.

Aylardır belki de yıllardır ağlamıyordu kadın oysa. Zamanın hesabını tutmuyordu çünkü O’ndan sonra her şeyi öylesine yaşıyordu.

Bu hayata yabancı gözlerle baktı kadın adama. Söylenecek pek çok şey, birden bire dipsiz bir karanlıkta kalmıştı. El yordamıyla bulamıyordu söyleyeceklerini. Aklına, kalbine sordu. Kırılmışlıkları geldi aklına.

Sonra,
“ Keşke sevebilseydin beni o zaman.” dedi.
Sustu.

Bitenlerin, gidenlerin ardından konuşmak her zaman en kolayıydı. Varlığı üzerinde hükmederken o kadar çok söylemişti ki her şeyi, sustu bu sefer. Derin bir sessizlikte kayboldular birbirlerine yabancı gözlerle. Yaşanması çok yakın, unutması uzak bir aşk sereserpe uzanmaktaydı ikisinin de saçları üzerinde. Gece kokuyorlardı, aşk kokuyorlardı ve ayrılık…

Çok benziyordu her şey birbirine. Onlara dair küçücük bir şey bile kalmamışken yaşama, her şey onlar gibi kokuyordu.

Geçmiş düştü zihinlerine. Küllenmiş sandıkları her anının son kıvılcımları çakıyordu bir yerlerde can çekişerek. “Aşk” her zaman “Aşk’tı işte.
Hep aynı yerde bekliyordu pusuya yatarak…

Kadın susuyor, adam anlıyordu.
Yeniden seviyordu tüm geç kalınmışlığını sırtına alıp, tüm pişmanlıklarını gözlerinden akıtarak. Azalır, yeniden dokunurum dudaklarına umuduyla seviyordu. Her şey yeni baştan başlasın istiyordu.

Başkalaşmış bir ten, yabancılıktan daha uzak bir ruhu vardı kadının. Sevemezdi bu haliyle. Acımazdı da hiçbir yeri artık.
Son bir bakışla ölüm çörekleniyordu üzerlerine.

Ölümü herkes düşünür ama hiç kimse kucaklamaz değil mi?
Bazen öyle anlar olur ki; “ölmek” için yalvarırsınız Yaradan’a.

Öyle bir zaman işte şimdi. Aşkın ardındaki en karanlık köşelerde beklediği, kıvılcımların çakıp çakıp durduğu, gelmiş geçmiş tüm intikamların sıralandığı ve öfkenin kol gezdiği bir an işte…

Aşk; öfkeyi bağrına basar!
Aşk; kinlenir!
Aşk; öldürür kimi zaman nefes alırken ve ayrılık; aşıkların canlı canlı gömüldüğü mezardır!