Aşka Dair Şiiri - Mustafa Karademiri

Hayat hiddetli bir nehir savrulur durursun,
Aşk nehre bağlı bir dere eşsiz cezbi ile,
Gönlünün aracını bu yola buyurursun,
Yolun nihayetinde şelale olsa bile.

Mecnun Leyla’sına bakar görmez deresini
Çölde beklenen bahardır gülümseten çile,
Leyla hasretine naçar dökemez derdini,
Berrak sular gibi akmak kardır dilden dile.

Ferhat şerbetini arar dağın yamacında,
Bir darbe kadar yakın arus için menzile,
Bir cümle umuda zarar dadı kılıcında,
Sere Şirin tülden yakın dost bildiğin hile.

Kerem elmayla örülür keşişin elinden,
Gözler Aslına dalar meyleder taze güle,
Çiçeği kör sihre gömülür narin belinden,
Meyva tomurcuğa yanar döner ince küle.

Ve sen… Yükü ağır durgun suyun suskun yari,
Gökten yardım yağar, bir gülüşün için göle,
Taşar göl, sal’verir kendini sanki süvari,
Akınları can katar, ümit kestiğin çöle,
Ayaklar kıvılcım saçar diyar-ı gönüle..