Aşka Af Çıkmaz Şiiri - Doğan Çeçen

Aşka Af Çıkmaz

Meclis toplandı bu gece yüreğimde,
Gündem yine sensin,
Geçmişin dosyaları masada açık,
Ve her cümle, bir suç bildirimi gibi…

Af talebin geldi,
Damla damla gözyaşıyla imzalanmış.
Ama bu defa kalem kırık,
Kalp başsavcı,
Ve vicdan hâkim kürsüsünde dik…

Okundu dilekçen:
"Sevdim," diyorsun…
Ama geç kalmış her sevda,
Zaten kaybederek başlamıştır davaya.

Kurul kararsız değil bu kez,
Oy birliğiyle alınmış bir karar var:
"Bu aşk için artık af çıkmaz!"
Çünkü sen zamanında
Bir gülüşle iptal ettin umut yasasını,
Ve bir veda ile astın gelecek ihtimalini.

Aşk, cezaevi değil belki…
Ama çıkış kapısı olmayan bir hücre bazen,
Ve sen…
Kaçmakla kırdın o hücrenin anahtarını.

Bu kalp, daha önce çok kez af çıkardı,
Bir bakışa, bir mesaja,
Ama bu sefer çıkmaz,
Çünkü artık öğrenildi:
Sevgi, yasayla değil, sadakatle yaşatılır.

Karar:

Aşk idam edildiği yerde gömüldü,
Kalp toprağına sessizce…
Üzerine “Affedilmedi” yazıldı,
Ve artık ne çiçek biter o mezarda,
Ne de gözyaşı sulayabilir o toprağı…