Aşk yorgunluğum artık
Tek celsede son bulduğum
Deprem sonrası İstanbul’um
Yalnızlığımla baş başa
Özlemlere hasret kaldık.
Ecel amansız hakikat,
Ve zamanda kaybolmuşluğum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
