Aşk Yarası Şiiri - Karanlık Şair

AŞK YARASI

Kalbimin ortasında bir iz kaldı,
Ne zamandır kabuk tutmayan bir yara...
Gözlerimde yorgun bir hüzün saklı,
Adını anınca sızlıyor her tara.

Bir zamanlar gülüşündü ilacım,
Şimdi nefesin bile zehir bana,
Bir masal gibi başladı bu acım,
Sonu, yalnızlıkla bitti yana yana.

Ellerin vardı, sıcak, umut dolu,
Şimdi yokluklarının soğuğu var.
Bir fotoğraf gibi dondu yüzün,
Zaman, aşkın üstüne karlar yağar.

Kalbim hâlâ seni arar gece yarısı,
Kelimeler yetmiyor, sessiz çığlıklarım...
Sanki içimde bir mezar taşı,
Üstünde Unutamadım yazılı anılarım.

Dilimde adın, elimde yokluğun,
Yastığımda gözyaşından bir deniz.
Aşk dedikleri bir yangınmış meğer,
Ben kül oldum, sen rüzgâr, esip gittin sessiz.

Kırık kalemle yazılmış bir hikâyeyiz,
Ne sonu var, ne başı tam belli...
Belki başka bir hayatta tamamlarız,
Bu yarım kalan, eksik sevdayı gizli.

Bir bakışınla doğmuştu umut,
Bir veda ile söndü her şey ansız.
Gözlerinde kayboldu yüreğimin rotası,
Aşkın yarası, ömürlük bir sızıymış meğerse yalnız...

Sana dair ne varsa, acıya döndü,
Adın bile yakıyor artık içimi.
Bir kere seviyorum demek yetti,
Bir ömür boyu taşırım bu aşkın cezasını sessizliğiyle.