Yapraklar düşer sessizce.
Ölümler böyledir hedefsizce.
Işıklar aydınlatır bahtımızı.
Üstümüze doğan güneş.
Altımızda duran toprak.
Her ayrılıkkta yakar bizi aşk.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
