Aşk ve Umut Öğretisi 2 Şiiri - Sadık Doğan

Bu sana ilk ve son teklifim:
gücüm kalmadı artık, umudu daha fazla sırtlayamam.
Sen yoksan eğer, gayri kaldırmaz yüreğim
bedenimden önce ruhum ölür,
evet değilse cevabın yaşayamam.
Üzerime ölü toprağı serpilmiş,
hayat tat vermiyor, elimi tutan sen olmazsan.
elimi tut, tut elimden
tut ki, tek bir sözünle düşmesin ayaklar altına umudum.
gözlerimin yaşını sil, yaşını sil gözlerinin
ki, tüm gerçekliğimizle görelim birbirimizi.
dudaklarımdan öp, öpeyim dudaklarından
öpüşelim ki, ruhum ruhundan can bulsun.
sımsıkı sar beni, sarayım sımsıkı seni
ki,ölüm bile ayıramasın.
gözlerimin içine bak, bakışsın gözlerimiz, kıpırtısız
ki, gözler konuşur aşk olunca, sözler kifayetsiz.

İklimine götür beni, aynı toprağın meyvesi olalım:
bir yarısı sen bir yarısı ben değil, öyle değil
bir ormanda iki ağaç gibi değil
bir ağacın iki dalı da değil
ki, ayrılığın hiçbir türüne tahammülümüz yok;
bütün aydınlıkları kendinde toplayan güneş gibi
tek ve hür olmalıyız.

16.12.06