Aşk ve kin Şiiri - Mucize Kartal

Aşkın ve Kin’in Gölgesinde

Gözlerinde başlar her şey,
Bir kıvılcım gibi düşer içime,
Alevlenir ruhum, sarar bedenimi;
Seninle var olurken dünya,
Seninle yok olurum sessizce.

Sevdan bir nehir, coşkun, deli,
Bazen serin, bazen yakıcı;
Dudakların umut, ellerin sığınak,
Ama kalbin…
Kalbin bazen bir labirent,
İçinde kaybolurum,
Her dönemeç bir yara, her karanlık bir çığlık.

Sana olan hislerim bir deniz:
Bir gün mavi, bir gün fırtına;
Bir gün huzur verir, bir gün boğar;
Ve ben, çaresizce yüzmeye devam ederim
Senin kıyına ulaşmak için.

Ama öfke de büyür içimde,
Sessiz, sinsice, bir gölge gibi;
Bir gün gülüşünle çiçek açarken,
Bir an sonra öfke, kıyamet gibi çöküyor
Ve seni, kendimi ve her şeyi parçalamak istiyor.

Kin de var, inkar etmem mümkün değil;
Sana dair hatırladığım her ihanet
Bir bıçak gibi saplanıyor ruhuma.
Ve buna rağmen…
Seni sevmekten, senin kokunu duymaktan vazgeçemem.

Aşk ve nefret, el ele yürür içimde;
Birbirini besler, biribirini yok eder.
Ve ben… ben bu karmaşanın ortasında
Hem sana sarılmak hem senden kaçmak isterim.

Ah, aşk… Sen bir şiir, bir yara,
Bir şarkı ve bir lanet gibisin.
Bazen cennet gibi, bazen cehennem;
Ama ben, Kartal gibi,
Her şeye rağmen, her acıya rağmen
Uçmayı seçiyorum… Senin göğünde, seninle

Söz : Mucize