Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Yarına kalamayan insandan ne kalırsa geriye anca o kalır...Nesnel ve duygusal anlamda taşınamazsa sevda,yarın mı kalır...Saygılar sayın şair...
Aşk ve kadın...
Herkes ne çok ilgili (!) bu aralar ikisiyle de.
Tanımlamaya, yok edilmeye ya da mal gibi sahiplenmeye
kalkışılan, aslında en başından yok edildikleri farkedilmeyen...
Yok sayılan ama uğruna ölünen ve öldürülen...Olmayanın uğruna ölmek ve öldürmek...Ne yaman bir çelişki bu!
Yaşamın kaynağı ama düşman, tabu addedilen...
Özetle toplumun en büyük ironisi. Tüm belaların müsebbibi bunlar...
Yok edin gitsin. Yaşamlarınız refaha erer böylece
Ama nç, o da olmaz. Kimler gelin gider sonra yetmişlik dedelere?
Ya öküzler, tarlalar, paralar...Nasıl el değiştirir ki olmazsa tazecikler..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta