Aşk Ve Aşkım’sı Şeyler

etme hayat
kurşuna dizecek gibi kapatıp gözlerimi
aşkın eşiğinde bekletme beni

sen çapraz fişek eşkıya gibi yolumu kesip
kırılmaz sandım yerlerimden kırdıkça beni
birileri bunu bekler gibi
üstüme ölü toprağı serip
tütün üstüne tütün sarıyorlar dumanlı başıma

ben aşktan kaçtıkça
ateşin koynunda uyuyan bir bıçağı suyla sınar gibi
ha bire aşkla sınıyorlar beni

aldanma serkeş kahkahalarıma

bilsen ne yenilgiler saklıyorum o rengarenk gülüşlerin arkasında
öfkeli bir rüzgar gibi esmek isterken
avazımı içime hapsedip
bilsen ne çok ben bırakıyorum o kapıların eşiğinde

bazen hiç ummadığım bir anda
bir Kızıldeniz yarılıyor önümde
tamam diyorum mutluluk sırası bana geldi
tam kıvrılacakken mutluluğun kollarına
boğma rakı gibi boğuluyorum

u s a n d ı m hayat
mutluluğun kadife tenine yüz bile sürmeden
puslu labirentlerinde ölümlerden ölüm beğenmekten
aşk denen o serseri buluta her ıslık çaldığım da
acılarıma kurşun dökmekten u s a n d ı m

bir bebek minik elleri ile nasıl iterse
salça sürülmüş memeyi
bende kendimden uzağa itiyorum aşkı ve aşkım’sı şeyleri

artık aşktan bir medet ummuyorum

kurşun gibi ağırlaştı aşkın dayanılmaz hafifliği
ben artık t a ş ı y a m ı y o r u m…