Aşk Üzerine -ismail Şiiri - Ayşe Uçar

aşk mı insanı öldürür
yoksa insan mı aşkı ismail

.......

aşk da nazara gelir
keşke bunun farkında olsaydım
şiirin kapısına bir üzerlik tohumu
kalbimin aynasına bir ayetel kürsi
duası asardım

"elemtere fiş kem gözlere şiş
üzerlik çatlasın nazar eden patlasın
gözü olanın gözü çıksın"

nerden bilirdim ki ismail
her dem çok sevmenin cezasının ayrılık olduğunu
gençlik vardı serde bir de gözü karalık
aşk dediğimizde akan sular durur
ayaklarımız yerden kesilirdi

ee.. bizde yaptık bir hata
gizli bir kıskançlık belki çekti kılıcını
ama hiç bildirmedik sevdiğimize
için için ağladık fakat hiç çaktırmadık
öldük sevdamızdan ama kuyruğumuzu
hep dik tuttuk

karşımızdaki anlamadı belki
aniden kaleleri kuleleri neden yıkıp yakıp gittik
dedim ya toyduk ismail toyduk
havadaydı aklımız hormonlarımız deliydi

en çok acıyı da biz çektik ismail
yandı içimiz kavruldu kalbimiz
sustu dilimiz soldu yüzümüz
fakat hiç bildirmedik

erken çiçek açan ağaçlara
sam yeli vuran güllere döndük
aşksa ne eskidi ne de çürüdü
sayesinde oyuk oyuk
oyuldu sinemiz

artık her şey için çok geç ismail
atı alanlar üsküdar’ı çoktan geçti
biz kaldık yayan yapıldak
kaldık içimizde iflah olmayan yarayla
şimdi karşılıklı susları oynayan iki kılıç gibiyiz
paslanmış yıpranmış ve süs olarak
duvara çivilenmiş

ne kadar acı ve kötü değil mi ismail
aradan çok sular aktı çok köprüler yıkıldı
artık karşı karşıya gelmekten korkar
iki laf etmekten çekinir olduk

bitince her şey bitiyor ismail

hayatın türlü türlü derdi türlü türlü oyunları var
aşkınsa üzerimizde yıkılmaz bir hatırı
iyi ki de yaşadım iyi ki de öldüm aşktan
diyecek bir kitabı var

artık aşkı yaşamak değil
arada kitabı açıp açıp okumak mutlu ediyor
şu insanoğlu ne tuhaf değil mi ismail

senin de anlatacağın
bir şeyler olmalı anlat anlat ismail
gecemiz tatlansın renklensin
-bekliyorum

............

2108202502:26