gözlerinin buğusunu da bırakmadın bana
en çok kalabalıklarda çıplaktım oysa
sen vardın işte
utanmazdım duygularımdan hiç utanmazdım hiçliklerine aşık olanlardan
birlikteliğimizi yaymayı çok istedim
düşünmedim aklima gelmedi kördüm
gitmene yakın zamanlara
negatiflerimiz çoğunluktaydılar
onları en durgun camlara asmak için
artık geç kalmıştım olan olmuştu
kedimln üzerinden bir tekerlek geçmişti sanki
sanki bir miyavcıktan ne olacaktı
yaşasın veya yaşamasın ama bu kent bana kalmıştı
ciddiyetsiz yanlarımı giydirmiştim artık
dişlerin delmeyeceği bir ham kaysı gibiydim
aşķ ben de bir ideoloji bir diktatör olmuştu
bana dokunan üşüyordu donuyordu
artık sılogan edinmiştim kendime
ne mutlu ham kaysıyım diyendim
kadın kahveniz nasıl olsun efendim dedi
lütfen zahmet olmazsa orta şekerli iki kahve olursa...arkadaşınız gelecekse sonra yapsam daha iyi olmaz mı? yok dedim o burda...
Suluhan da günlerden bir gün
bombanın patlama zamanıydı
caddedeki binaların cam parçaları
kanlı et parçaları düşmüştü masaya
bekledim
bekledim
bekledim
Necmi Dayan
Kayıt Tarihi : 14.5.2025 18:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!