Kalbimin derinliklerinde ağrıyan bir yara vardı.
Hüzünlenice nefesim kesilir gözüm kararırdı.
Ağzımdan her çıkan laf bir curuf gibi dağılırdı.
kuşluk vaktinde yaram azıp volkan gibi kanadı.
O vakit akan kan karadanizden bin kat ağırdı.
Aşk yarasının kanıydı bu; içilmez ama zemzem,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta