Aşk Soframın Tatlısı Şiiri - Harun Şenel

Titreten bir soğuğun iliklerime işlediğizaman
Düşünüyorum seni,sesini,nefesini ve
Bana bırakmış olduğun o emanet kokuyu
Emanet,çünkü birgün biteceğini
Ve uçup gideceğini biliyordum
Beraberinde yokluğunla yorulan bedenimin
Taşımış olduğu ruhunda o kokunla birlikte gideceğini
Ben ne kadar istemesemde...
Gecelerin ve sevdamın dile getirdiği kaldırımlarla
Ve sadece bizim için yanan o sokak lambasıyla
Dostluk kuruyordum,dertleşiyordum yokluğunu
Senden habersiz.
Seninle mutluluğun yoluna gittiğimiz zamanki
Yaşadıklarımızı anlatıyordu bana
Ve mutluluğun kokusunu üzerimize
Sinmişliğinin mutluluğunu...
Bende mısralara dökmüştüm o anı
Şarkı yaptım,beste yaptım
Ve hep kendim söyledim kendime
Avunmak ve kimselerin bilmemesi için
Ölümsüzletirmek için gözümde
Belkide geçen bunca zamana inat
Zamana inat! Çünkü söz uçtu yazı kaldı
Hatıra defterimin arasındaki
Bir tel saçınla birlikte yıllarca!
Ve yıllarca gelincik çiçeklerinin süslediği
Nehrin oluşturduğu küçük göl kenarındayım
Bazen sesinde duyuyorum sesini
Bazense berrak sularında görüyorum
Gözümü alırcasına yüzünü
Ve bir dokunuşta herşey bitiveriyor
Böyle geçiriyorum zamanımı
İhtimali zor olan zaman için,dönmen için
Sen dönmedikçe ben kahroluyorum her geçen gün
Sen dönmedikçe sanki aşkımdan gitgide
Birer damla azalıyor gibi
Sanki senden soğuyormuşum gibi
Bunu önlemeye çalışıyorum ama nasıl?
Bir çare bulamıyorum ey yar
Sanki kalbimin ayarlarıyla oynanmış gibi
Aklımın bulanmış hali
Yüzümün karıncalanmış ve çaresizliğimin
İfadesi varken bedenimde
Ben ne yapabilirimki?
Bundan sonra aşk orucu tutacağım
Taki iftarımı seninle açana kadar
Bekliyorum dört gözle aşk soframın tatlısını
Bekleyeceğim...