Büyüdün artık aşk. Sana gerçekleri anlatma vakti geldi sanırım...
Adını ilk koyduğum zamanı hatırlıyorum. Önceleri ne olduğuna karar verememiştim. Küçük bir kalbim vardı. Yerinde duramıyordu. Sığdıramıyordum hiçbir yere. Anlattığımı hatırlıyorum arkadaşlarıma; aşk dediler. Aşk olmalı bunun adı. Ve karar verdim, aşk olacaktı. Aşk oldu. Aşk olsun çocuk, aşk olsun.
Aşk büyüdükçe, bende büyüdüm onunla. O hep aynı kaldı oysa. Büyüdükçe uzaklaştım ondan. Büyüdükçe, sığmadık birbirimize. O küçücük kalbine kocaman acılar sığdırmıştı. Ben ise kocaman kalbime küçücük mutluluklar.
Büyüdün artık aşk. Sana gerçekleri anlatma vakti geldi sanırım...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
kutlarım dost kalemi
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta