Agaçlar yeşerirken kuruturmu kendini,
toprak, dölledigi tohumu eliyle öldürürmü.
bülbül, se verken gülü, kuruturmu kendini,
aşk nedir bilirmisin,sevmeyi ögrendin mi.
geceler utancından karanlıkta aglıyor,
gökyüzünden topraga,dökülürken yaşları.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta