Aşk(lar) Şiiri - Ahmet Hakan Gözcü

aşk…
bir ihtimal sanırsın önce
bir gülüşte saklıymış gibi gelir
ama o gülüş, sana doğru açılan bir kapı değil
üzerine kapanan bir mezardır aslında

kendi adını unutturur sana
kendinden geçmeye razı olursun
adına aşk derler
aslında kendini tüketmektir o
ruhundaki boşluğu
başkasının gözlerinde doldurmaya çalışmaktır

tutunduğun her bakış
seni biraz daha batırır
dokunmak istedikçe
daha derine saplanırsın
fark etmeden
onu severken kendinden nefret etmeye başlarsın

umut zannettiğin her şey
bir illüzyon
sevdiğini sandığın kişi
sadece kaybetmekten korktuğun hayal

aşk, bir yangın değildir
çünkü yangınlar eninde sonunda söner
aşk, küle bile dönüşmeyen bir yok oluştur
sana kendini verdirip
geri hiçbir şey bırakmayan bir hile

işin en acısı
kendini harcadığını
yüzüne gülümserken fark edememendir

işte aşk
biraz zehir
biraz yalan
biraz sen
biraz hiçtir