Aşk, Kalp ve Zaman Üzerine (kızıma şiirl ...

Aşkı sorarsan Serin
önce kendine bak
bir gülüşle başlayan o titreşimi
bir şarkının ortasında duran suskunluğu…
birinin adını duyunca kalbinin yürüyüşünü değiştiriyorsa
işte orada başlar zamanın başka bir dili.

Ama sana şunu öğütlerim kızım
aşk bir çiçek değil
saksısı sensin, toprağı kalbin
ve bazı tohumlar çiçek açmak için değil
seni büyütmek içindir.

Kalbini çok vermeyeceksin
ama vermekten de korkmayacaksın
bir gün birini çok seversen
kendinden eksilmeden sevmeyi dene
çünkü sevgi bir eksiltme değil
çoğalma sanatıdır aslında.

Ve aşk bazen gelir
kışın ortasında
bahar gibi bir gülüşle dokunur saçlarına
ama bazen de gider
tam güldüğün yerde,
hiçbir şey demeden
sadece gözleriyle
susarak.

Serin…
hiç kimse senin kalbinden daha kıymetli değil
unutma
biri senin gözlerini karartıyorsa
ışığını almamalısın ona
birini beklemek
bazen kendi içinden gitmeyi gerektirir
ve gittiğinde fark edeceksin
asıl kalmak neymiş.

Zamanı da unutma
o bazen bir dosttur
bazen bir suskun düşman
ama her zaman bir öğretmendir
çünkü zaman
unutmanın en zarif hali,
bazen de hatırlamanın en ağır şeklidir.

Aşka inan
ama önce kendine
çünkü kendi kalbini sevmeyen
başkasının kalbinde üşür.

Serin…
bir gün biri seni sevmeye kalkarsa
ona kendini değil
gökyüzünü göster
çünkü seni seven
sende gökyüzünü görebilmeli
uçurumu değil.