Aşk ateştir sanmıştım, seni görene kadar...
Kor ateşlerle oynadım, canım yanana kadar...
Gönül arsızım, yürek hırsızım!
Söyle, neden ben sensizim?
Şimdi, adına 'ayrılık' desem yıkılırdı tüm düşler,
Ben 'hasret' dedim; özlediğimi bileceksin!
Seni severken göze almıştım ya her şeyi,
Ya sen de beni sev, ya da bana umut ver!
Bırakma beni Araf’ta hicran rüzgârının yeline...
Önce kendini sevdirdin, şimdi bana ‘bitti’ deme!
Hekimlere sordum, derdi verende dediler çare.
Bana bu derdi veren sensin.
Bilmem ki ne zaman geleceksin...
Gönül arsızım, yürek hırsızım!
Söyle, neden ben sensizim?
Bak, tüm renkler bir bir soldu.
Bütün sesler artık sustu...
Zaman bile hükmünü çoktan yitirdi bende,
Razıydım, aldanırdım sahte gülüşüne,
İnanırdım yalan olsa da tüm sözlerine...
Gönül arsızım, yürek hırsızım!
Sensizliğin hükmünde, ben bu ömrü tükettim.
Bir lahza mutluluk ol,
Ecelimle gel…
Kayıt Tarihi : 15.8.2013 13:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)