Aşk’ın içsel devinimi
Güneş gökyüzünde yanık bir iz bırakırken
Hangi zamana dur diyebilirsin
Kaç arşın adımlarsın zift kokulu ruhsuz asfaltları
Aşk inzivaya çekilirken
Ömrümün hangi baharını geri verebilirsin
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta