Kış, ilkbahara gebe…
Bahar ise aşka…
Çiçekler rengârenk sevda kokar,
Sevdalarsa hep hüzün…
Tabiat ana meyveye can verir,
Kurur dalındaki çiçek,
Başlar ilk sevmeler, sevişmeler…
Yanar, kül olur iki beden,
Külleri toprağa karışır,
Ve ne zaman orada yağmur yağsa;
Küller, toprak hep su kokar,
Su ise aşk.
Yaz geçer, düş biter, aşk gider…
Güz girer araya,
İlk ah edişler, ilk sitemler,
Terk edişler başlar…
Kuşlar yuvadan, yapraklar daldan,
Aşıklar sevdadan bir bir ayrılığa düşer…
Sonbahar her dem tazedir sonlara…
Oysaki çıplak değildir ağaç,
Ve göçmendir kuşlar…
Dönüş için, zamandır geçmesi gereken…
Sadece gazeldir toprağa karışan.
Ve ne zaman orada yağmur yağsa,
Gazel, toprak hep su kokar.
Su ise, aşk.
Kırmızı ya şaraptır ya da kan,
Biri mahzende yıllanır, diğeri bedende…
Bu ikisi birleşince,
Damarlarında dolaşır dünyanın…
Aşk-ı sükut eder kalp.
Yüzyıllık çınarlar bile devrilir boylu boyunca;
Çınar toprağa karışır,
Ve ne zaman orada yağmur yağsa
Çınar, toprak hep su kokar…
Su ise aşk.
Karakış yalnızlığı emzirir, büyütür koynunda;
Buram buram hasrettir.
Ölümü ve yeniden doğuşu anlatır.
Özlem ile umudu, saklar karlar altında,
Varoluşun bir diğer ismidir aşk.
Arzu TETİK (DELİKTAŞ)
Arzu Deliktaş TetikKayıt Tarihi : 8.3.2013 05:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)