Aşk gercekse mevsim dinlemez

Aşk gerçekse mevsim dinlemez!..

Ekim de gitti eylülün peşinden,
Güneş çekti perdesini,
Kapandı  odasına, 
Gözleri dolu dolu oldu.

Yağmur yüklü  gökyüzü,
Ağladı  ağlayacak.

Hazanı erken geldi,
Hüzün çöktü ağaçlara,
Çırılçıplak  kaldılar,
Tir tir titriyor dalları,
Rüzgârın ellerinde.

Ekim de gitti eylülün peşinden, 
Göçmen kuşlar da gittiler,
Katar katar uzak diyarlara;
Bir tek kumrular kaldı, 
Küpeştenin kenarında, 
Bir de Ankara’nın ayazı.
Hoyrat elleriyle
Dokunur bedenine sevmeden.

Ekim de gitti eylülün peşinden, 
Büyüsü bozuldu doğanın,
Silindi bütün  renkleri,
Yer gök griye boyandı.

Sokaklar mutsuz,
Parklar çocuksuz, 
Sevgileri soğuk vurdu.
 
Çiğ düştü türkülere,
Şiirler yarım kaldı,
Kasımda aşk başkadır,
Ekim de gitti eylülün peşinden, 
Bu sabah öğrendim haberin var mıydı?..

Müjdat Şan Ankara,01.11.2017