Aklım takıldı, yürekte yer buldu,
Kudretim yetmedi, aşk dedi gönül.!
Rüzgarın yelinde, rüyam da oldu,
Sözüm kar etmedi, aşk dedi gönül.!
Yıllarımı yürüdüm, yaşadım ben,
Günlerimi güneşte, okşadım ben,
Yağmur yelim bendinden, taşırdım ben,
Engeller bilmedi, aşk dedi gönül.!
Tek hece taşıyan, aşk denmiş olan,
Niceler sultandı, bükülüp kalan,
Yer yüzü cennettir, yürege sızan,
Boşuna sevmedi, aşk dedi gönül.!
Mevlana sevginin, hikmetin aldı,
Süleyman kendini, ölmüyor sandı,
Kerem de aşkından, boşa mı yandı,
Tadından tatmadı, aşk dedi gönül.!
Dünyayı döndüren, bir hikmet var mı,
Sevgisiz dünyada, Aslı’lar yar mı,
Leyla‘sız kum, mecnun adım atar mı,
Kendini satmadı, aşk dedi gönül.!
Bülbül mü akılsız, güller mi asi,
Şirin‘siz dağlar da, Ferhat manası,
Hatırda kalmayan, aşklar olası,
Akıldan çıkmadı, aşk dedi gönül.!
Evliya yolunda, yürüyen sevda,
Embiya haktandır, yersizdir veda,
Miadı yürekten, ermez sevaba,
Ertafa bakındı, aşk dedi gönül.!
15.07.25 / Saat 11,41
MİADI (Mehmet AY)
Kayıt Tarihi : 15.7.2025 12:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!