Aşk Benim Şiiri - Ömer Yücekaya 2

oyuna dalıp yağmura yakalanan
afacan bir çocuk…
pejmürde bir şemsiyenin kuruluğunda bir yağmur kaçağıyım

saçlarımda yağmur kokusu
tenim ıpıslak aşk
ah asıl y’akışıyorum aşka, nasıl güzelim

yüreğimin en sevdalı yanı ile okşuyorum
aşkın lepiska saçlarını
siz yıldızlara bakıp hayaller kurarken
ben gökyüzünden yıldız çalıp
tıka basa aşkla dolduruyorum ceplerimi

aşk varsa eğer
bu öküzün boynuzunda ki yalan dünya da aşk varsa
aşk benim…

bu l’imansız şehirlere inat
içimin çölüne kubbeli limanlar kurup
altın sarısı kumsallar oluşturuyorum boz bulanık nehirler de
sizin ayağınızı sokmaya korktuğunuz sular da
ben anadan üryan yüzüyorum

bu örümcek kafalı şehri çok sevdiğimden değil
iyot kokulu şehirlere gidemediğimden
müntehir bir ıslıkla dolaşıyorum şehrin tozlu sokakların da
her kâbusu hayra yorup
heybem de ha bire aşk kırıntıları biriktiriyorum

aşk vurgun yemiş balık
biz suni teneffüs telaşındayım

sizin günübirlik ilişkilerde kafanız güzel
ben aşkla çakırkeyif…
aşkla zil zurnayım…