Aşk Beni Şiiri - Fatih Mehmet Yiğit 2

Ben sürgün bir nefesim,
Demir asa, demir çarık;
Dost yoluna düşürdü aşk beni.

Kerbelâ’da bir yudum suyum,
Seraba döndürdü aşk beni.

Ben yakılmış bir dervişim,
Küller ile savurdu aşk beni.

Başkaldıran Pir Sultan’ım,
İsyana niyaz eyledi aşk beni.

Darağacında Hallâc-ı Mansur’um,
“Enel Hak”ta buldu aşk beni.

Nesîmî’yim, hünkara minnet eylemem,
Yüzülen deride hissetti aşk beni.

Kızgın çöllerde Mecnun’um,
Leylâ’ya sevdalandırdı aşk beni.

Şirin için dağları deldim,
Ferhat’ın gürzünde duydu aşk beni.

Aslı için küle döndüm,
Kerem gibi tutuşturdu aşk beni.

Gökyüzünde turna oldum,
Semâha döndürdü aşk beni.

Ben bir sözüm, suskunlukta yanarım,
Kalemime zincir vurdu aşk beni.

Ben bir halkım, zulme başkaldırırım,
Türküme isyan kattı aşk beni.

Yunus gibi aşkı sordum,
Her cevabı gül eyledi aşk beni.

Hacı Bektaş’ın izinde yürüdüm,
Bir ceylana pir eyledi aşk beni.

Ben bir harf, ben bir sır,
Manaya yol eyledi aşk beni.

Fatih Mehmet Yiğit