Karıncanın ayağına takılmış aşk,
Acıtmış canını hayvancağızın,
Gidip gömmüş onu,
Değmesin diye dostlarına...
Derken yağmur yağmış,
Solucan gökyüzünü seyretmek istemiş,
Tırmanırken hırsla,
Yolunu tıkamış aşk.
Söküp yuvasından zorla aşkı,
Bir çiçeğe kadar sürüklemiş...
Güneş açmış, arılar çalışmaya başlamış,
Bir çiçeğe konmuş bir arı,
Üzerinde kocaman bir aşk,
Arkadaşlarıyla söküp yerinden,
Aşağı atmışlar...
Karınca gülümsemiş gömerken aşkı...
Demem o ki dostlar,
Çok çalışsan da,
Sadece yağmurda çıksan da dışarı,
Olmadı, uçuyor farzet kendini,
Aşk hep engeldir sana...
İyisi mi kendini sev sen,
Ama kendine bile belli etme...
Kayıt Tarihi : 23.7.2002 17:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!